Warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności uprzednio odroczonej

W myśl przepisu art. 152 kkw jeżeli odroczenie wykonania kary nie przekraczającej 2 lat pozbawienia wolności trwało przez okres co najmniej jednego roku – sąd może warunkowo zawiesić wykonanie tej kary na zasadach określonych w art. 69-75 Kodeksu karnego.  Na postanowienie w przedmiocie warunkowego zawieszenia wykonania kary – uwzględnienia wniosku bądź oddalenia wniosku – przysługuje zażalenie.

Uchwałą Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 30.06.2008 r. sygn. akt. I KZP 15/2008 wskazano, iż termin udzielonego na podstawie art. 151 kkw odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności rozpoczyna bieg z dniem wydania postanowienia w tym przedmiocie (art. 151 § 2 kkw) i o ile skazany (lub jego obrońca) złoży kolejny wniosek przed zakończeniem okresu wskazanego w tym postanowieniu, a sąd go uwzględni, biegnie nieprzerwanie do dnia wskazanego w ostatnim postanowieniu w tym przedmiocie, przy czym – zgodnie z art. 151 § 3 kkw – nie może on przekroczyć roku.

Do sumowania poszczególnych okresów odroczeń wykonania kary, bez uwzględnienia czasu pomiędzy dniem zakończenia orzeczonego wcześniej odroczenia, a datą kolejnego postanowienia przedłużającego odroczenie, dochodzi tylko wówczas, gdy skazany (lub jego obrońca) złoży kolejny wniosek już po upływie okresu wskazanego we wcześniejszym orzeczeniu o odroczeniu i sąd go uwzględni.

Natomiast dla potrzeb art. 152 kkw rozumieć i stosować należy „odroczenie wykonania kary” pozbawienia wolności tak, jak zostało ono ukształtowane w art. 151 kkw. Dotyczy to również sposobu obliczania terminów tego odroczenia, a zatem jeżeli łączny czas odroczenia udzielanego na podstawie art. 151 § 3 kkw wynosił co najmniej rok kalendarzowy liczony od dnia wydania pierwszego postanowienia o odroczeniu, to stwarza to dla skazanego uprawnienie do ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary, która nie przekracza 2 lat pozbawienia wolności.

W wyroku  z dnia 24.05.2011 r. Sądu Najwyższego – Izby Karnej  (sygn. akt.II KK 329/2010) stwierdzono, że w przepisie art. 152 k.k.w. chodzi o sytuacje, gdy kara pozbawienia wolności nie była wykonywana z powodu odroczenia jej wykonania, a nie o faktyczny okres pobytu skazanego na wolności, liczony od uprawomocnienia się orzeczenia. Jeżeli zatem w powyższym przepisie jest mowa o odroczeniu wykonania kary, a nie o jej niewykonywaniu, które może być podyktowane różnymi przyczynami, to oczywiste jest, że przesłanką do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w postępowaniu wykonawczym jest wynikający wyłącznie z postanowienia sądu o odroczeniu wykonania kary okres, który musi trwać co najmniej rok i liczony jest od daty wydania pierwszego postanowienia w tej kwestii.

W uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 25.02.2009 r.  (sygn.akt.I KZP 32/2008), której nadano moc zasady prawnej wskazano, że do łącznego okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, określonego w treści art. 151 § 3 kkw, stwarzającego możliwość ubiegania się o warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art. 152 kkw, okres pomiędzy datą zakończenia wcześniej udzielonego odroczenia a datą kolejnego postanowienia o odroczeniu, wlicza się tylko wówczas, gdy wniosek o kolejne odroczenie został złożony przed zakończeniem wcześniej udzielonego okresu odroczenia, przy czym łączny okres udzielonego kilkakrotnie odroczenia nie może, w żadnej sytuacji, przekroczyć roku od dnia wydania pierwszego postanowienia o odroczeniu, chyba że chodzi o kobietę ciężarną lub w okresie 3 lat po urodzeniu dziecka lub sprawowania nad nim opieki.

W orzeczeniu Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 2.02 2000 r.( sygn.  akt. II AKz[1] 23/2000) stwierdzono, iż jeżeli czas pobytu skazanego na wolności, liczony od chwili uprawomocnienia się wyroku, przekracza swym wymiarem roczny okres odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, przedmiotem ustaleń sądu co do istnienia przesłanek określonych w art. 69 § 1 i § 2 kk, koniecznych do zastosowania dobrodziejstwa przewidzianego w art. 152 kkw, powinien być cały ten czas, w tym także okres odbywania kary pozbawienia wolności w innej sprawie oraz osiągnięte w tym okresie postępy w resocjalizacji skazanego.

Według postanowienia z dnia 11.01. 2012 r. Sądu Najwyższego – Izby Karnej   (sygn. akt. II KK 328/2011) termin jednego roku, określony w art. 152 k.k.w., liczy się od dnia wydania pierwszego postanowienia o odroczeniu wykonania kary i obejmuje okresy odroczenia, a gdy wniosek o kolejne odroczenie został złożony przed zakończeniem wcześniej udzielonego okresu odroczenia, również okres pomiędzy dniem zakończenia wcześniej udzielonego odroczenia a dniem kolejnego postanowienia o odroczeniu.

Zatem zawieszenie kary uprzednio odroczonej jest realne (warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej bezwzględnej kary pozbawienia wolności, która została uprzednio odroczona na łączny okres 1 roku).



		
Następny artykuł Poprzedni artykuł
tel. kom. 664 176 197

kancelaria@dziurkiewicz.eu


Adres:
Łukasz Dziurkiewicz
Kancelaria Adwokacka
Aleja Niepodległości 12 lok. 40
39-300 Mielec

Godziny urzędowania:
pon.-pią. 10.00-18.00

Przelewy: Bank Pekao S.A. nr rachunku:
85 1950 0001 2006 0151 9718 0002
kod SWIFT Bank Pekao S.A. : PKOPPLPW