Skarga konstytucyjna

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku, każdemu obywatelowi Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje prawo do złożenia skargi konstytucyjnej, jeżeli tylko zostały naruszone jego konstytucyjne wolności lub prawa. Aczkolwiek skargę konstytucyjną sporządzić może wyłącznie adwokat lub radca prawny, bądź sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych.

Skargą konstytucyjną objęte są ustawy, rozporządzenia, zarządzenia i uchwały. Zauważyć należy, że nie można skarżyć konkretnego orzeczenia sądu lub organu administracyjnego, a tylko i wyłącznie podstawę prawną tego konkretnego orzeczenia.

Można wnieść skargę również, gdy akt normatywny naruszający konstytucyjne wolności lub prawa przestał już obowiązywać, ale wówczas należy podnieść, dlaczego pomimo tego, wydanie przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia  wciąż jest konieczne i istotne.

Ponadto skargę konstytucyjną można wnieść tylko wówczas, gdy skarżący wykorzystał już wszystkie środki prawne przysługujące mu w ramach postępowania sądowego lub administracyjnego. Zatem po wyczerpaniu drogi prawnej, ale przed upływem w ciągu 3 miesięcy od dnia doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia.

Skarga konstytucyjna jest wolna od opłat sądowych.